"Als een hamer het enige gereedschap is waarover je beschikt, ben je geneigd ieder probleem als een spijker te zien." (Abraham H. Maslow)
Als je met een zwarte bril kijkt krijg je tunnelvisie. Voor mij betekent dit dat je je innerlijke frustraties niet kan managen en je erg prikkelbaar bent. Je houdt vast aan overtuigingen die je niet vooruit helpen. Je ziet alles als een doelwit omdat je denkt dat het een aanval is.
Complimenten komen binnen als kritiek.
Kritiek is feedback dat je negatief binnen pakt. Waarom pak je deze negatief binnen:
omdat je je onzeker voelt
je denkt dat er iets achter zit
het is niet perfect voor je en je haalt jezelf terug naar beneden
je hebt dit vroeger al gehoord en dit is verkeerd af gelopen
je beoordeelt te vlug uit Angst
Je bent zoals een angstig konijntje die verborgen zit en je ziet alles als een stek , een aanval, een bedreiging...
De hamer is je Angst ; faalangst, verlatingsangst en angst voor verandering.
Als je deze begint te managen komt uw zicht terug open. Je ziet niet alles als een nagel, je donkere bril is geen vizier meer.
Ik merk dat omdat m'n muziekgevoel verbetert.
Als een hond ruikt , ruikt deze alle geuren apart: wij ruiken bv hutsepot en de hond ruikt : varken, aardappelen, wortelen, selder, boter...
Ik ben geen hond maar ik speel al een tijdje gitaar , ik volg les bij Guy in de muziekboetiek.
Als ik nu muziek beluister gebeurt het dat ik het gitaarwerk super vind of de drums of de bas. Zo ontdek ik terug veel soorten muziek.
Vandaag ontdekte ik dit nummer. Ik dacht toen ik deze cd zag: "bah die zagemuziek van A design for life." De manic street preachers dus. Spontane walgneigingen kwamen naar boven en ook lang vervlogen MTV fragmenten.
Ik had deze band dus in een donker hokje geduwd.
Nu heb ik deze cd opener beluisterd en kwam ik een pareltje tegen.
Het gitaarwerk nam me mee , het deed me denken aan "Today" van de smashing pumpkins.
Ik was er van ontroerd, de melancholische tekst deed me zweven en de titel: "No surface All feeling" Geen oppervlakte alleen gevoel"
Damn wat is het leuk om met een open niet beoordelend gevoel te luisteren.
Als we dat nu eens zouden doen bij alles; niet uit gaan van veronderstellingen, niet direct beoordelen, gewoon open waarnemen... je ziet , voelt, hoort, ruikt zelf wel wat voor parels er tevoorschijn komen.
Today speelde ik al op m'n zestiende; is een favorietje:
Comments