Warempel! Ik zat in de wachtruimte bij dr Tom om m'n favoriete therapeut/ energielezer te bezoeken. Terwijl ik zat te wachten had ik een mail ontvangen van physicalcoachingacademy
met m'n examenuitslag.
Warempel! Ik ben de beste van de klas; 96%.
Ik volg een opleiding tot physical trainer / fitnessinstructeur, dit is in summerschool modus; een opleiding van 5 weken doen we in 5 dagen. Daarna 2 weken later hadden we een examen op 50 punten en mondeling over 15 uur eigen trainingslogboek en een casus waarvoor ik een trainingsschema mocht maken en verdedigen.
Ik koos dit bedrijf omdat ze ook NASM personal trainer opleiding aanbieden; een zeer hoog niveau dus.
De opleiding ging door in de grootste fitness van België en vond ik zwaar: skelet, spieren, spierfuncties, biomechanica, fysiologie, energie, voeding en training.
Tijdens de 2 weken studeren had ik een zware kop en het gevoel dat er niks meer bij kon. Ik nam dan pauzes om eventjes los te komen en de zware brij los te ontladen.
De dagen voor het examen heb ik uren gestudeerd, opgezocht op het internet wat ik niet begreep, Youtube playlist gemaakt enz.
Faalangst groeide en probeerde ik aan te pakken door de kloppen of te roepen of dierengeluiden te maken.
De avond voor het examen zei ik "stop" Ik stop er nu mee en lees het morgenochtend voor vertrek naar Gent nog eens en dan zien we wel.
's Ochtends heb ik het gelezen en vlug op de poef geklopt ' fuck u faalangst' ' Je ku gij da wel!'. Ik zie dat eigenlijk als efkes een vlag planten, baf, overwonnen , let's go.
Het examen was meerkeuzevragen en vulde ik vlot in, er waren er 6 die ik op een kladblad schreef dat ik niet direct wist. Ik had al een goed gevoel over de overige 44. De resterende heb ik dan even over gedacht en ingevuld. Ik was klaar in 40min, we hadden 1 uur tijd.
Ik moest nog 2u30 wachten op m'n mondeling. Er is daar een zeer leuke bar waar de klas samen de examens besprak; ik voelde de angst groeien in de groep. Ze waren bang voor de grens van minimum 80%. Ik merk dat ik ook een stuk ongeruster en onzekerder werd.
Het mondeling is goed verlopen. Wat me bijgebleven was is dat ze me op de trap vroeg of ik stress had, ik zei een beetje is normaal zeker. Na het is mondeling examen zei ze; "Het is zeer goed, je stress was onnodig" Leuk, dacht ik; iedereen is toch een beetje bezig met stress...
We zouden de uitslag binnen de 5 dagen krijgen.
Natuurlijk was ik deze dagen onzeker; zou ik over de meet zijn of een herexamen, 80% zo veel...
Het toeval wil dat ik deze mail kreeg toen ik wachtte op Naomi. Het was als een donderslag bij heldere hemel! Wtf, ik ben er door en de besten; dat kan niet... Baf, crash, euh, tuuuuut...
Ik mocht binnen bij haar en zag dat ze me nog nooit zo gezien had. Verwondering van mij dus.
M'n sessie ging over dat ik mag trots zijn en niet moet met m'n ogen wegdraaien en minimaliseren.
Het "dat kan niet" in dit zinnetje hierboven is een zwarte last (rook) die over me hangt. Deze donkerte heet "onzekerheid" "perfectionisme" "faalangst".
Ik mag dit moment pakken en zeker zijn dat het goed is, het is zelfs het beste resultaat...
Onzekerheid doet je eeuwig twijfelen, tot in de kist.
Perfectionisme: het moet perfect zijn want dan doe ik niks verkeerd. Vind je dat een goede stelling? Ik niet meer.
Als alles perfect moet zijn, is er een vuile keerzijde aan de medaille: " Alles dat niet perfect is, is niet goed genoeg voor je!" "Zelf kan je niet perfect zijn, dus voel je je niet goed genoeg en je zegt dat ook tegen jezelf"
Door alles perfect en onder controle te willen hebben voedt je die donkerte: het niet goed genoeg beestje!
Hoe komt dat beestje in ons? Meestal doorgegeven door de ouders, in de generaties of andere angstige onzekere mensen, emotionele manipulators, de samenleving...
Het is aangenaam te weten dat die donkerte in me zit en dat ik tools heb om deze aan te pakken, Dus; Hey go, Let's go.
Comments