Ik schrijf dit met trillende handen omdat ik juist geklopt en geweend heb terwijl dit lied speelde.
Ik las daarjuist een herinnering aan de overleden tweelingsbroer van m'n eerste lief. Dit lied doet me denken aan hem. Aan een moment dat we 's nachts als pubers door de straten struinden door Westende ergens in 1993. We zongen dat lied luidkeels mee...
Dit klinkt als een vrolijke herinnering maar er hangt nog een zware lading aan; deze kerel is al 5 jaar dood, al de miserie dat ik had met z'n zus; leugens, bedrog, agressie, allebei niet kunnen omgaan met onze puberale gevoelens, ze waren geadopteerd, ze liep 's nachts weg...
Deze lading hangt er dus nog aan. Als therapeut gaan we op zoek naar de lading door vragen te stellen en aan te wijzen op welke klootzak of klotegevoel we gaan kloppen.
Ik heb gemerkt dat ik veel emotie heb opgeslagen met liedjes. Dus ik voel direct die enorme rugzak als ik luister, het is een flashback naar dat moment en ook naar de rugzak of trauma die er aan vast hangt van een langere periode.
Ik heb dus dit nummer luid afgespeeld en staan kloppen als een beest. Nadien stond ik te trillen , had ik een schorre keel zoals een dier die heeft moeten vechten voor z'n leven. Een moment later enkele tranen die ik gewoon laat vloeien zonder vragen te stellen...
Ik heb deze methode ontdekt toen ik niet kon luisteren naar dit mooie lied zonder naar gevoel:
Dit herinnert me aan onze eerst slow in de zaal van de Chiro Westende. Terug was dit een mooi moment , maar de stront die blijven hangen is na al die jaren mag er af!
Ik kan zeggen dat dit helpt voor mij , doe er je voordeel mee!
Hoe ouder ik werd , hoe minder los ik werd in het dansen en voelen. Dit komt omdat je door trauma tunnelvisie krijgt en een donkere bril op zet. Ik genoot minder omdat ik bang was om gekwetst te worden... Dus heb ik ook minder gevoelens opgeslagen in recentere relaties.
Comments