No no limits, we'll reach for the sky No valley too deep, no mountain too high No no limits, won't give up the fight We do what we want and we do it with pride (2 Unlimited 1993)
Zeker niet mijn genre muziek maar er staan veel NEE-s in!
In een vorige merkwaardige post vertelde ik dat ik 96% behaalde op het "physical trainer" examen. Dit deed me stijgen, maar er was nog een addertje; om het certificaat te behalen moet ik 15 uur observatiestage doen. We hadden een lijst gehad met fitnesscentra die samenwerken met de academie. Onder de rubriek West Vlaanderen stond er niets en de dichtste gym is in Wetteren... Op zoek naar stageplek dichterbij dus -> onzekerheid, twijfel...
Na het volgen van de opleiding DMT in De school voor Emotionele Therapie vorig schooljaar had ik afgesproken met het ziekenfonds om daarna werk te zoeken. Ik schreef me in als werkzoekende bij de VDAB begin augustus. Ook bezocht ik het ACV om de uitkering aan te vragen. Het was al 20 jaar geleden dat ik nog werkzoekende was. Kort nadat ik me inschreef kreeg ik vele opdrachten van de VDAB in mijn profiel. Vroeger was dit meer via brief, trager en had ik soms een afspraak om de zoveel maanden.
Ik had geen zin om deze opdrachten negatief op te vatten; als in pfff, moet ik al dat werk doen, die rompslomp, oei is die vacature zo verre, laat me gerust, ik ben content aan de dop!
Nee, laat ik nu is meegaan met de flow, met de tools dat ze me aanreiken. Ik ben best handig met mijn zelfgebouwde computer en vond al snel na enkele clicks vacatures die matchen met mijn profiel, ook stelde ik in dat ik elke morgen gepaste mails kreeg.
Vroeger als ik werkte, werd ik ziek van vroege shifts (om 0345u opstaan) ,ik had een creatieve oplossing gevonden; avondschool! Ik volgde naar hartenlust opleidingen als metselaar, elektricien, meubelmaker omdat ik dan lekker een dag educatief had om uit te slapen!
Dit zijn natuurlijk knelpuntberoepen en dus heb ik een populair profiel. Ik mis wel ervaring en dit is een trigger voor doemdenken, piekeren, twijfelen. Het twijfelen zorgt ook voor genoegen nemen met minder; dit was m'n vorige job, uit angst (je moet vast contract hebben!) ben ik zolang gebleven, terwijl ik eigenlijk over bekwaam was. Voor die avondschool had al A2 elektronica en elektrisch installateur behaald, ook enkele PC trainingen...
Ik was nu dus op zoek naar 2 plaatsen: een stageplek en werkplek.
Ik had een leuke gym gevonden waar ik enkele weken wachtte om het te vragen; hij zei: "Normaal doen we dit niet , maar mail me eens." Ik had dit 's avonds direct gedaan en ik kreeg de eerste week geen antwoord. Ik begon te twijfelen; ik had gemerkt dat hij ongemakkelijk wegkeek toen hij z'n kaartje gaf. Dit begon in m'n fantasie te groeien tot een olifant; doemdenken heet dit. Ik kreeg een week later veel tips van m'n therapeut om in actie te schieten en jezelf te verkopen. Muurbloempje kom maar van de muur, sta jij maar in de zon, denk ik dan. Ok, dan bel ik hem op. Ik belde en hij zei dat ie nog geen tijd gehad heeft om het te bekijken. De onzekerheid deed me zwarter denken. Ik besloot om 5 andere gyms te mailen. Ik kreeg van geen enkele antwoord. Een week later sprak de eerste gymeigenaar me aan: " Ik heb geen tijd om je stage te geven" M'n eerste vette NEE was binnen.
Ik voelde me dagen vastzitten, alsof ik op de afgrond van een put lag. Te neergeslagen, zelfmedelijden, niemand moet me hebben,... Welke veralgemeningen ik dan doe, ik vergroot die donkerheid te veel. Het gewicht, de ballast zorgt dat ik in de grond daal, terwijl ik weet hoe ik mezelf kan verlichten. Verlichten als in ballast lossen. Als je ballast lost kan je de hemel bereiken, jezelf overstijgen.
Na een tijd begon het te dagen, die Nee kan je zo zwaar beladen door negatief verder te denken. Weet je wat; die Nee dat is zijn Nee. Ik klopte deze Nee dood op m'n poef en focus me op de Ja's. Ja 96%, Ja ik zijn eerlijk, Ja ik ben meer waard dan jouw zever, Ja ik heb je vergif niet nodig! Kijk eens aan, vroeger liep ik vast op woorden zoeken voor te ontladen en nu vind ik iets simpel: Nee jouw shit heb ik niet nodig = begrenzen. Ja, ik kies voor mijn eigen waarde. Nee, gij ni wi ventje, nee klootzak, nee vergif, ja ik kan het, ja ik wil het, ja ik doe het en de sessie is goed verlopen.
Na veel keer geen antwoord te krijgen (afwijzing) was het tijd voor DOE- actie. Ik ben beginnen gyms bezoeken tot de laatste JA zei. Het verwonderde me want na vele Nees verwacht je een Nee en ik heb toch een Ja gekregen... Als je een Nee verwacht, kom je negatief over en ga je meer dan waarschijnlijk één krijgen. Self-fulfilling prophecy heet dit.
M'n zoektocht naar werk liep ook nog. Ik ben nogal kieskeurig bij het kiezen van vacatures; er zijn er veel die vragen: " Wat wil doen?". Ik weet dat niet, omdat ik het nog nooit gedaan heb. Ik weet wat ik niet wil en dat is ook al iets. Ik zag vacatures passeren en besloot me te richten op iets in de overheid of een ziekenhuis. Waar de work-life balance goed zit en ik me geen machine voel.
Ik heb drie sollicitaties gemaild; één naar de KEI , één naar stad Veurne en een naar Inspira scholengroep.
Telkens krijg ik vlug antwoord. Ik ben op kennismakingsgesprek geweest bij de KEI en Inspira Atheneum Diksmuide. De Kei is al enkele weken geleden en heb ik voorlopig niks van gehoord; vond ik interessant omdat ik er veel kon leren; de uren waren iets minder.
Bij stad Veurne is er een toelatingsexamen en een gesprek eind september.
Go! scholengroep Inspira ben ik vorige week geweest; ik leerde dat GO voor gemeenschapsonderwijs staat. Hoe grappig, ik volgde er 10 jaar avondschool en wist dit niet. Ik wist dat m'n vroegere leraar daar ook elektricien is en vertelde dit bij de sollicitatie. Het toeval wil dat hij daar bezig was met klussen toen ik ging solliciteren. Ik maakte na m'n sollicitatiegesprek nog een babbeltje met hem. Hij herinnerde me nog goed na 5 jaar, ik was iets te slim voor de avondschool elektriciteit...
Tromgeroffel, deze morgen: Andy, we willen je een contract aanbieden!
Deze jongen begint maandag als hulpelektricien mobiele ploeg bij GO! Inspira scholengroep.
Er waait een nieuwe wind door de zeilen...
Comments