Gisteren heb ik voor de eerste keer een Thaise massage gehad in Nieuwpoort.
Ik heb ervaring met kinesisten, osteopaten, manueel therapeuten , acupuncturist, rugschool, diëtist, heupoperatie, infiltraties. Een lange lijst mensen die me vooral proberen los te maken... Ik ga al 2 jaar bij een manueel therapeut en hij drukt dan z'n vingers diep in m'n vastzittende triggerpoints, hij blijft deze ingedrukt houden tot de pijn weg is. Ik heb geleerd door te ademen en te zeggen "het is ok" dat ze vlugger lossen.
Het was een speciale ervaring. In het begin maakt ze veel cirkelbewegingen om m'n levensenergie te laten vloeien. Ik herkende dit omdat ik na ontlading of Qigong ook zoiets voel; het tintelen van de vingertoppen, de stroom van energie, m'n ademhaling is dan ook speciaal. Het voelde aan als een boost.
Ik probeerde op m'n ademhaling te letten; in met de neus en lekker uitblazen met de mond tot de buik leeg is. Een beetje zoals je de lucht uit een opblaaszwembad laat lopen.
Ik voelde dan haar knieën en haar lichaamsgewicht op m'n rug, het werd intensiever. Ik probeerde verder te ademen. Ze voelde m'n pijnpunten en ik ook toen ze met haar volle gewicht op L5 zat. Ik probeerde verder te ademen en merkte dat ik toch veel gevoelige plaatsen heb: schouders, nek, kaken, onderrug, billen, hamstrings, quadriceps, zijkant kuit, hielen. De zenuwenlijn van kop tot teen. Artsen zouden zeggen "het is ischias ; er duwt iets in je zenuwbaan waardoor je pijn hebt". Ik weet ondertussen dat dit een psychische oorzaak kan hebben.
Ik voelde dat ze probeerde m'n nek te kraken; stress zet zich graag vast in de nek. Het lukte een beetje. Ze heeft me dan nog op vele manier proberen te kraken, schouderbladen, onderrug enz. Het pijnlijkste was dat ze met haar volle gewicht op m'n bovenbenen zat. Ik had in de sessie ook al hete keien gevoeld op m'n rug; ze wreef deze ook op m'n schouders en onderrug. Ze voelde ook m'n vastzittende heup en dit werd een gevecht waarbij ze terug de hete keien bovenhaalde... damn dit is hardcore.
De Rambo ademde verder en ik vond het een leuke ervaring.
Toen ik daar lag dacht ik aan het vastzitten, het vasthouden. Ik ben hard zoals beton, zoals een stenen muur. "Muur" ; ah Tom zegt dat veel tegen mij. Wat zegt hij nog veel; "Rambo!"
De Rambo's zijn de mannen die zich HARD opstellen, die trots paraderen met hun mannelijke energie, die zich bewijzen, die niet wenen, die perfect zijn, die zich oppompen in de gym en met uien onder hun oksels lopen.
Ze vermijden graag vrouwelijke zachtheid, mildheid, gevoelige onderwerpen, warmte, tederheid.
Zou dit komen door de gelijknamige film die in 1982 verscheen op het witte doek? Een stuk, toen waren zulke films populair. Maar eigenlijk zit deze mannelijkheid diep in onze genen; wij vangen het eten, wij jagen de boeven weg, we zijn sterk!
Dames, we zijn je rots in de branding, de ridder op het witte paard die we zelf gevangen hebben, we dragen jullie in onze blote borst. Het knuffelrock gehalte en de vapeurs stijgen.
Het perfecte plaatje toch. Maar er schuilt veel hardheid in, er is geen balans , geen harmonie tussen mannelijke en vrouwelijke energie in de Rambo. Zo komt hardheid vast te zitten in het harde lichaam.
Mijn Muur:
Omdat ik me onzeker en minder waard voel zet ik een muur op om de burcht te beschermen. De burcht zijn de zachte vrouwelijke gevoelens, het peperkoeken hartje, de kwetsbaarheid, de liefde voor jezelf.
Deze houdt de indringers tegen; de woorden waar je moeilijk antwoord op durft geven; die me raken.
Het is een stevige betonnen muur; Tom en z'n team kloppen er op los met zware hamers, ze wijzen me er op. De muur houdt kwetsende dingen tegen van buiten naar binnen, maar in omgekeerde richting geldt dit ook. Als ik me diep gekwetst voel door verlies , leugens en bedrog implodeer ik. Het ontploft binnen in de burcht. De schade wordt opgekropt en zet zich vast in het lichaam.
Als je je hand op een betonnen muur legt voelt dit koud aan. Hard en koud doet me denken aan bevriezen. Bevriezen is één van de natuurlijke angstreacties. De muur is bevriezen, de kwetsbaarheid tegenhouden.
Bevriezen is ook iets in de vriezer leggen om later te ontdooien om dan op te eten.
Trauma is een erge gebeurtenis die blijft zitten omdat je er volgens je lichaam niet gepast op hebt geageerd. Bevriezen is zo'n reactie.
Als we kijken naar de natuur zien we dat als een prooidier in gevaar is, hij zich als dood voordoet. Door de lichaamstaal (spiegelneuronen) van anderen heeft het roofdier geleerd om geen dode dieren op te eten. Zo zie je dat dood spelen helpt voor dit dier. Nadien schudt hij de stress van zich af en leeft ie verder.
Het probleem van de mens is dat we deze zware angstreacties minder nodig hebben dan we denken. We zullen niet direct worden opgegeten. Maar door ons denken hebben we andere Angsten ontwikkelt: verlatingsangst, angst voor verandering en faalangst. Door deze reageert ons lichaam met de oeroude angstreacties: Bevriezen , Vechten , Vluchten , Volgen.
Zo kan je ook blijven zitten in een bevriesreactie; chronische pijn.
Als je kijkt naar het dier zie je dat het lichaam niet los is, hij trekt zich terug met gebogen rug, z'n lichaam staat onder spanning, z'n lichaam maakt stoffen aan om in actie te schieten:vechten of vluchten. Stress heet dit... spanning in het lichaam.
We doen aan stress release in de praktijk. Stress release zoals het prooidier, door te vechten tegen het negatief denken, door te moorden zoals een dier, door natuurlijk te zijn.
Natuurlijk is de oplossing! Je moet er niet over denken...
Deze Rambo zit vast omdat hij nog een stuk mag ontdooien voor de vrouwelijke kwetsbaarheid. Op naar de volgende.
Commentaires