Enkele jaren geleden heb ik enkele uren les gevolgd om te te leren Suppen op zee.
Stand up paddle boarden : Licht surfen met een roeispaan.
De leraar was een enthousiaste kerel die ons leerde rechtstaan en balanceren. Na enkele onderdompelingen in het Noordzee water begon het te lukken.
Enkele momenten later wilde hij ons een golf doen ervaren , ik dacht wat wilt deze dude bewijzen…
Hij duwde ons voor de opkomende golven en na enkel trial and errors, was ik mee met een golf.
Wat ik voelde zit nog altijd in m’n emotioneel geheugen; het was net of ik geduwd werd door de hand van moeder Aarde , de natuur duwde me voort en ik moest enkel m’n balans houden.
Vorige week heb ik iets gelijkaardigs meegemaakt:
zondagavond had ik een meditatie gedaan waarbij m’n lichaam geantwoord heeft
ik heb ontladingsoefeningen mogen geven aan een cliënt en ik zat helemaal in een flow ; ik deed dingen waar m’n hoofd van verwonderd was: zit dit echt in mij?
ik heb m’n petekind uit een crisissituatie gehaald en hem met de voetjes op de grond gebracht
Wat heeft dit allemaal te maken met de golven?
Wel door deze positieve bevestigingen van m’n lichaam , buik ,hart heb ik het gevoel dat ik geduwd wordt door een golf van zelfgeloof , zelfkracht. Een week later voel ik het nog steeds en ben ik moeilijker van m’n stuk te brengen.
Misschien is die balans in het lichaam ook moeder Aarde.
Comentarios