Gisteren deze documentaire bekeken via Amazon prime.
Het vertelt het verhaal van Harry die een ocelot of pardelkat opvoedt in de jungle van Peru zodat ze deze na 18 maanden kunnen vrijlaten in het wild. Een verhaal over healen...
Harry was op 18 jarige naar het leger getrokken en enkele maanden later zat ie al in een oorlogszone Afghanistan (bewijzen, strijden), z'n vader had ook in het leger gezeten. Het verhaal vertelt zich in stukken; maar ik merk toch hij daar serieus getraumatiseerd is geraakt. Hij vertelt dat ie een dood meisje moest afschermen van haar ouders. Terwijl hij onder het laken keek naar het bebloede meisje, keek ie naar z'n handschoenen, granaten en gevechtsuitrusting...
Later werd ie ontslagen vanwege depressie en Post Traumatische Stress Stoornis: In de psychologie wordt de term trauma gebruikt wanneer iemand na een schokkende gebeurtenis blijft steken in gevoelens van angst, woede,verdriet of eenzaamheid.
Het onverwerkte is opgeslagen in het lichaam.
Ptss zijn gestoorde spanningen die blijven aanhouden na traumatische gebeurtenis. Dat kan gaan over flashbacks (zoals het dode meisje), maar trauma kan ook lichamelijke, emotionele en psychische mishandeling zijn, ook de kleinere zaken zoals pesten, bedrog, liegen, kleineren, negatieve kritiek... Trauma is iets dat blijft plakken en niet gepast verwerkt is.
Hij vertelt dat ie suïcidaal is en dit zijn klein broertje niet wil laten zien. Daarna vlucht ie naar Peru. (vluchten van jezelf werkt niet = kansloos) Hij ontmoet er de mooie jonge onderzoekster Samantha die er zich inzet als Ngo voor de kansloze dieren. Ze strijdt er tegen ontbossing van het woud. Deze juffrouw is een echt zorgtype, pleazer en hierdoor ontwaakt ook zijn zorgkant. Ze vertelt ook dat ze hem goed kan gebruiken omdat hij gewoon is aan harde omgevingen.
Met deze foto's kan ik je zorgreflex aansteken:
Voel je dat je ze wil aanraken, warmte geven en knuffelen? Zulke boeletjes...
Dit heet de zorgreflex, door de vorm van het gezicht, hulpeloosheid en de stand van de ogen reageert deze.
Samantha heeft ook haar trauma's : vader was alcoholist ; onvoorspelbaar en agressief.
Ze vertrouwde meer de dieren omdat deze wel stabiel zijn. Zij spiegelde ook de gedachtegang van haar moeder; de dronkaard is niet m'n echte vader, de goede vader zit daar onder (rationaliseren). Ze wilden hem nooit opgeven uit hun eigen verlatingsangst en cijferden zichzelf weg.
Terug naar Peru waar deze twee aangetrokken werden tot elkaar, hun angsten passen bij elkaar. Hij is ook een kansloos diertje...
Later komt er een uitdaging op hun bord; als eerste een ocelot 18 maanden opvoeden en uitzetten in het wild. De 2 strijders samen zijn getriggerd en Harry wil er voltijds mee bezig zijn. Hij fleurt helemaal op als hij dat klein welpje opvoedt; ik merk op dat ie z'n eigenwaarde, geluk, hoop en zelfliefde laat afhangen van dat welpje. M'n leven heeft terug een doel, zegt hij.
Na enkele maanden huppelen in het woud, leert hij ze jagen en zelfstandig zijn, gebeurt het onverwachte: Boem , een boobytrap van een jager. Enkele minuten later zie je hem het welpje begraven...
Deze jongen herbeleeft z'n trauma's en heeft niet geleerd er mee om te gaan. Hij verwelkt terug, hij is afgesloten, doet zelfbeklag en speelt slachtoffer. Hij schrijft ook geen lieve briefjes meer naar Samantha.
Dit duurt ongeveer een jaar tot er natuurlijk een nieuw welpje moet geholpen worden. Wat gebeurt er dan: hij fleurt weer op! (Angsten blijven zich herhalen tot je er iets mee doet)
Samantha moet voor haar doctoraat terug naar Seattle en laat Harry meer alleen met z'n nieuwe poes in de jungle. Soms reist ze op en af.
Er ontstaan nieuwe stresssituaties zoals een spinnenbeet of wildkappen van het woud. Op dit moment zie je dat Harry er niet mee kan omgaan en zichzelf snijdt in de armen (automutilatie). Ik doe dit om iets te voelen; zegt ie.
Later als z'n familie op vakantie komt, zie ik dat als het hierover gaat, het gesprek vermeden wordt, gevoelens worden vermeden.
De maanden verstrijken en het einde komt in zicht. Het vrijlaten in de natuur...
Ik denk , oei, dan gaan z'n angsten zich weer presenteren.
Hij heeft de kat gedomesticeerd en probeert nu hem af te stoten, de kat duikt natuurlijk op aan z'n deur. Via woedeaanvallen jaagt ie de kat weg en als het dan lukt, is ie bang dat ie niet terug komt? Als de kat dan na enkele dagen terug is, staat hij deze te knuffelen om z'n verdriet en verlatingsangst te verzachten.
Samantha zag dit allemaal gebeuren en belde de zelfmoordlijn. Hij wilde niet geholpen worden omdat ie bij die kat wilde blijven. Ze ervoer ook z'n woede.
Nadien is ze vertrokken om te studeren. Ze heeft gekozen voor zichzelf , haar grens eindelijk gezet en ingezien dat deze kerel toxisch is.
Hij is dan ook terug vertrokken naar z'n familie.
De beschrijving van de film sprak over healing. Ik zag echter een klein beetje healing bij Samantha: begrenzen.
Bij Harry gaat het verhaal zich telkens herhalen, hij zal tegen dezelfde muur blijven lopen en is er geen sprake van genezing.
Zijn er stukken waar je jezelf in ziet? Dat bekend voorkomt?
Wij zouden Harry zeker kunnen helpen. Ook u.
Comments